مدح و ولادت حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها
ای جـمالت بـهـار، معـصومـه کـرمت مـانـدگـار، مـعـصومه یـــادگــار امــام هـــفــتــم مــا ای رضا را قـرار، معـصومه صـلـوات خـدا بـه روح شـمــا بی‌حـد و بی‌شـمار، معـصومه نــذر ایـل و تــبــار تــو جــانِ هر چه ایل و تبار، معـصومه ابر رحمت همان دو دست شماست من کـویـرم بـبـار، مـعـصومه خواهری مثل زینب و تو ندید دیــدۀ روزگـار، مـعــصـومـه تـا گـدای کـریـمـه هـسـتـم من هـمـۀ عـمـر بـیـمـه هـستم من قـلـب عـالـم پُر از تـلاطـم شد لـب دنــیــا پُـر از تـبــسّـم شـد عشق موسی‌بن جعفر است اینکه نـور چـشــم امـام هـشـتـم شـد قـلـب مـا رفت تا درون حـرم بـین امـواج جـمـعـیـت گـم شد بـاب‌هـای حـریـم او یـک یک بـاب حـاجـات کـل مـردم شـد قـبـلـۀ دل هـمـیـشه مشهـد بود قـبـله چـرخـید و قبله‌ها قم شد در جـوارش کـسـی نـشـد آقــا غیر از آنکـه گـدای خـانـم شد حـق او کـن ادا تو با صلـوات یک نه صد نه هزار تا صلوات مــاه زیـبــا و انــورش دادنــد هر چه از خوب، بهترش دادند پسری خوب داشت مثل رضا مثل معـصـومه دخترش دادند یـاد زهـرا دوبـاره غوغا کرد تا به موسی بن جعفرش دادند شـــد تــداعــی ولادت زیـنـب تـا بـه دسـت بــرادرش داد نـد هر که آمـد ولادتـش بـه حـرم از حـرم تـا حـرم پـرش دادند یِــکُــم مــاه تــا بــه یــازدهــم یک دهه مِی ز کـوثرش دادند هر که دربند بانوی دو سراست دوستدارش خود امام رضاست نور عشق است نور ایمان است قدر و شأنش هنوز پنهان است از حـرم تـا حـرم در این ایـام غرق نور است ریسه‌بندان است مشهد و قم دو بال کشور ماست عالم از این دو بال حیران است چشم سلطان همیشه سمت قم و چشم بی‌بی سوی خراسان است تا قیامت به عـصمـتش سوگند بـانـوی یـکّـه‌تـاز ایران اسـت این هم از دولت کریمۀ اوست قندِ چایِ بـهـشت سوهان است پیـش خـالـق چه حرمتی دارد به کـرامت چه شـهـرتـی دارد ساقی امشب چه ناب پُر کرده کاسه را بی‌حـسـاب پُـر کـرده به شـراب طـهـور مـهـمـانـیـم جـانـمـان را شـراب پـر کرده حرمش را ز نورِ مِهرِ رخـش روز و شب آفـتـاب پـر کـرده چه همه با صفـاست، خادم او حـوض‌هـا را ز آب پُـر کـرده حـرمـش را به یـمن مـیـلادش بوی عـطـر و گـلاب پُر کرده خوش به حال کسی که جمع کند حـرمـش را ثــواب پُـر کـرده اهل‌بـیـت‌انـد هـمچـو منـظومه مـاهِ مـنـظومـه است معصومه مرتضی رنگ و فاطمه سیماست قطره‌ای از کرامتش دریـاست شـهـر قـم، حـوزه‌هـای علـمیه با تـمسک به نـام او بـرپـاست هر رواقش بهشت موعود است این حرم نیست جنت الاعلاست ایـن حـرم تـا خـدا خـدا بـاشـد در زمین پایگاه عرش خداست زائـر قــبــر او بـه شـهــر قـم زائر قبر حـضرت زهـراست عـمـه مـعـصـومـۀ امـام زمان عمۀ هر چه شیعه در دنیاست می‌رسد این پـیـام از هـر سـو الـــســلام عـلـیـکِ یــا بــانــو |